Historie van shuffleboard
In de 15e eeuw speelden mensen in Engeland een spel dat het meeste leek op shuffleboard. Er werd met een grote Britse munt (“Grut” genoemd) met de huidige dagwaarde van ongeveer 4 pence (5 eurocent) over een lange tafel geschoven. Later werd een zilveren Penny gebruikt, het spel kreeg de naam “shove-penny”. Destijds werd het spel vooral gespeeld in grote landhuizen in Staffordshire, Winchester en Wiltshire.
Koning Henry VIII was enthousiast
Het spel kreeg na verloop van tijd een slechte reputatie, het werd veelal geassocieerd met overmatig drankgebruik en het gokken op uitslagen. Koning Henry VIII van Engeland verbood het spel en bepaalde dat het alleen nog door aristocraten gespeeld mocht worden. Op de lange termijn was het verbod niet houdbaar.
Koning Henry VIII was wel een een enthousiast shuffleboard speler. Hij won lang niet altijd. Er is een transactie van de koning bekend met de volgende tekst: “Paied to my lord Wylliam for that he wanne of the kinges grace at shovillaborde”. De huidige Engelse vertaling is: “Paied to my lord Wylliam for that he wanne of the kinges grace at shovillaborde”. Er word gesproken over ‘shovillaborde’, tegenwoordig shuffleboard.
Rechter: “shuffleboard is een behendigheidsspel”
Het spel werd door Engelse kolonisten naar Amerika gebracht waar het spel populair werd in tavernes aan de Oostkust. Veel tavernes exploiteerden een shuffleboard. Zo ook John Bishop. Hij werd in 1848 beschuldigd van het uitbaten van een gokspel, wat resulteerde in een rechtszaak waarbij de vraag gesteld werd of het een kansspel of behendigheidsspel was. De rechter oordeelde dat het spel inderdaad een vaardigheid was. Het spel was hierna volledig legaal.
Eind 19e eeuw was naast honkbal en boksen ook het shuffleboard populair, het kreeg in de media net zoveel media aandacht in vooral kranten. Er werden veel toernooien gehouden in New York, Bloomfield, New Jersey en Philadelphia. Deelnemers hadden vele sociaal economische achtergronden en ook alle leeftijden waren aanwezig. Het spel verspreidde zich verder over Amerika.
Hollywood sterren omarmen shuffleboard
Ten tijde van de tweede wereldoorlog waren vele Amerikanen die het spel speelden. Het spel gaf met de vele kenmerken (voor iedereen geschikt, prestatief, laagdrempelig, divers, jong en oud) als alle afleiding in deze turbulente jaren. Hollywood sterren ontdekten shuffleboard. Er waren sterren als Betty Grable, Harry Jasmes, Merv Griffin en Alan Ladd die allemaal een eigen shuffleboard in huis hadden staan. Niet alleen sterren hadden een shuffleboard staan, ook diverse producenten hadden een spel op kantoor staan. Allen vonden ze het een leuk spel. Het spel was uitermate populair in de jaren ’50.
Vallen en weer op staan
In de jaren ’60 en ’70 was er een gebrek aan uniformiteit, regels en richting. Vele merken, leveranciers en sponsoren wilden allemaal een belang hebben in dit spel wat de samenwerking niet bevorderde. Tevens kwam er concurrentie in de vorm van andere activiteiten als de televisie. Er waren toonaangevende spelers die bang waren voor een definitieve ondergang van het spel. In 1979 werd de International Shuffleboard Association (ISA) in Florida opgericht.
In de jaren ’90 werd er een eregalerij opgericht om kartrekkers van het spel te eren. De kartrekkers zochten de samenwerking en bepaalden dat de jeugd de toekomst had. Zij moesten hun ervaring gebruiken om de jongste generatie de kneepjes van het spel bij te brengen en hen te enthousiasmeren voor wedstrijden en toernooien. Dat lukte. Het spel is momenteel niet alleen in Amerika populair maar wint ook in Engeland weer aan populariteit waar vooral clubs en pubs een shuffleboard aanschaffen. Ook in Scandinavië wint het spel aan populariteit en ook Duitsland, Australië en nu Nederland gaan er aan geloven. Het 500 jaar oude spel is leuk om met familie en vrienden te spelen, nu en over tientallen jaren ook nog steeds.